The Elephant Woman
The Elephant woman
Ik neem sinds 7 juli van dit jaar de juiste dosis Rilatine. Of zal ik zeggen, de minimumdosis? Misschien moet ik iets meer nemen dan de 20 mg Rilatine Modified. Die is uitgewerkt na 8 u, wat betekent dat ik nog een hele avond zonder zit. Vanaf nu zal ik om 16 u nog 10 mg nemen. Ik merk namelijk dat mijn rebound de laatste dagen tamelijk hevig is. Als ik dan niet op tijd ga slapen, dan krijg ik een onrustige slaap. Om zes u wakker worden van mijn kat Figaro die voor één of andere reden aan de deur zit te krabben (omdat hij honger heeft of zijn vriendinnetje Mieuw (de kat van de buurman die meer bij mij zit, kakt en vreet dan bij hem) is dan ook geen pretje. En zo zit ik hier dan, morrend en geïrriteerd om honderden dingen. Terwijl de meeste mensen rustig wakker worden en ontbijten, is de storm in mijn hoofd al begonnen. Will you join me?
Het gaat als volgt: "Oei, ik moet de elektriciteit in de kelder gaan checken. Help, ik moet de gas betalen want anders komt men weer met een afbetalingsplan. Hoe ga ik deze week overleven? Moet ik nu weer geld vragen aan mijn moeder? Oh, mijn arme moeder, ik voel me schuldig. Shit, waarom ben ik toch mijn fototoestel Nikon kwijt toen ik in de boer van Tienen aan het huilen was om die klootzak? Even de kat buitenzetten want die doet wreed lastig en sebiet geef ik hem een tik als ie niet oppast. Deze namiddag testen bij Randstad interim. Zodadelijk beginnen aan het instuderen van Frans en Engels. Zou ik gaan solliciteren bij Tony Mertens als onthaalbediende? (In gedachten oefen ik al het gesprek in, waarom ik dan toch niet voor de journalistiek ga: wel, ik zal in mijn vrije tijd schrijven maar ik heb gewoon zo dringend geld nodig. Waarom kan mijn oudste zus me niet een keer helpen? Of mijn nicht die ik al jaren niet meer heb gezien, maar mijn moeder mocht niet naar school en haar vader (nonkel Rik zaliger) heeft kunnen studeren dankzij het geploeter van mijn moeder. Zou ik een noodoproep in de krant doen? Zal ik mijn rok van Véronique Branquinho verkopen, mijn Indisch tapijt met olifanten? Hoe kan ik die Titanic aan de man brengen, die modelboot van 1.29 m die ik voor mijn moeder moet verkopen? Zal ik een brief sturen naar de koning? Misschien naar Kim Clijsters. Er is toch iemand die me gaat kunnen helpen?"
Ja, Rilatine, help me. Ik ben vermoeiend voor mezelf. Hetgeen je nu leest is in amper twee minuten gepasseerd in mijn brein. Ik begrijp waarom mensen me vroeger zeiden: "too much information" maar ik hoef me daarvoor niet te excuseren. Stel je voor dat ik het niet zou zeggen, dan zou zich een miljoen ideeën ophopen in mijn hoofd. Mijn arme hoofd zou gewoon ontploffen of ik zou eruit zien als de Elephant woman
Ik neem sinds 7 juli van dit jaar de juiste dosis Rilatine. Of zal ik zeggen, de minimumdosis? Misschien moet ik iets meer nemen dan de 20 mg Rilatine Modified. Die is uitgewerkt na 8 u, wat betekent dat ik nog een hele avond zonder zit. Vanaf nu zal ik om 16 u nog 10 mg nemen. Ik merk namelijk dat mijn rebound de laatste dagen tamelijk hevig is. Als ik dan niet op tijd ga slapen, dan krijg ik een onrustige slaap. Om zes u wakker worden van mijn kat Figaro die voor één of andere reden aan de deur zit te krabben (omdat hij honger heeft of zijn vriendinnetje Mieuw (de kat van de buurman die meer bij mij zit, kakt en vreet dan bij hem) is dan ook geen pretje. En zo zit ik hier dan, morrend en geïrriteerd om honderden dingen. Terwijl de meeste mensen rustig wakker worden en ontbijten, is de storm in mijn hoofd al begonnen. Will you join me?
Het gaat als volgt: "Oei, ik moet de elektriciteit in de kelder gaan checken. Help, ik moet de gas betalen want anders komt men weer met een afbetalingsplan. Hoe ga ik deze week overleven? Moet ik nu weer geld vragen aan mijn moeder? Oh, mijn arme moeder, ik voel me schuldig. Shit, waarom ben ik toch mijn fototoestel Nikon kwijt toen ik in de boer van Tienen aan het huilen was om die klootzak? Even de kat buitenzetten want die doet wreed lastig en sebiet geef ik hem een tik als ie niet oppast. Deze namiddag testen bij Randstad interim. Zodadelijk beginnen aan het instuderen van Frans en Engels. Zou ik gaan solliciteren bij Tony Mertens als onthaalbediende? (In gedachten oefen ik al het gesprek in, waarom ik dan toch niet voor de journalistiek ga: wel, ik zal in mijn vrije tijd schrijven maar ik heb gewoon zo dringend geld nodig. Waarom kan mijn oudste zus me niet een keer helpen? Of mijn nicht die ik al jaren niet meer heb gezien, maar mijn moeder mocht niet naar school en haar vader (nonkel Rik zaliger) heeft kunnen studeren dankzij het geploeter van mijn moeder. Zou ik een noodoproep in de krant doen? Zal ik mijn rok van Véronique Branquinho verkopen, mijn Indisch tapijt met olifanten? Hoe kan ik die Titanic aan de man brengen, die modelboot van 1.29 m die ik voor mijn moeder moet verkopen? Zal ik een brief sturen naar de koning? Misschien naar Kim Clijsters. Er is toch iemand die me gaat kunnen helpen?"
Ja, Rilatine, help me. Ik ben vermoeiend voor mezelf. Hetgeen je nu leest is in amper twee minuten gepasseerd in mijn brein. Ik begrijp waarom mensen me vroeger zeiden: "too much information" maar ik hoef me daarvoor niet te excuseren. Stel je voor dat ik het niet zou zeggen, dan zou zich een miljoen ideeën ophopen in mijn hoofd. Mijn arme hoofd zou gewoon ontploffen of ik zou eruit zien als de Elephant woman
Reacties
Je bent goed in uitstellen dus stel het denken uit over die problemen totdat er echt tijd is om eraan te denken...
voor de normale mensen die dit lezen:
je bent 6 jaar, je staat op straat en
je weet niet waar je kan slapen, wat je gaat eten of je ouders dood zijn of niet en je wordt achtervolgt door de boogieman
geen makkelijke opgave dus