Ik haat
Ik haat mensen die alles steeds opnieuw zeggen ook al zeg je
je hebt het al honderd keer gezegd, ze blijven het zeggen
Ook, misschien heeft hij ADHD maar ik let nu op mijn woorden,
ik zeg dingen niet opnieuw, tot treurens toe. Ik weet dat ik in het verleden wel veel over Alexander heb gesproken, maar die gast is nu voorgoed verleden tijd, een schoon beeleke met niets dan ellende achter, niets dan duisternis. Een gast die men zou moeten opsluiten. Hij heeft geprobeerd mijn goede romantische ziel te vernietigen met zijn voze spelletjes die ik helaas toen toeliet simpelweg omdat mijn grenzen waren vervaagd en ik niet meer wist wat goed of slecht voor me was
Maar dat weet ik nu wel! Mijn therapeut heeft gezegd dat ik mijn grenzen moet bewaken en dat doe ik. Mèt respect voor anderen, zal ik toch mijn grenzen stellen
en dit doe ik kordaat, om het maar te zeggen met de woorden van die klote ex
Het is te nemen of te laten.
Meer dan ooit zal ik snel beslissen wie in mijn leven een positief aandeel levert of wie mij met negatieve boodschappen naar beneden probeert te halen. Motief? Omdat ze zich zelf slecht en gefrustreerd voelen en niet alleen in dat bootje willen zitten? Zo heb ik een 'vriend'die zegt altijd tegen mij:
wij hebben het altijd gedaan en dan zeg ik: neen, dat was vroeger, ik heb het niet meer altijd gedaan, integendeel, ik het het nu minder dan ooit, ik ben geen slachtoffer en zondebok meer en degene die het waagt, krijgt een trap tegen zijn kont. Die 'vriend' besef ik nu, moet verdwijnen uit mijn leven, schluss. Die vriend geeft mij een slecht gevoel. Zoals hij zegt: "mensen komen altijd zeiken over u" Slecht dat ik mij voelde joeng, toen ik die griep had. En dan, welke mensen? Die gefrustreerde vriendin aan wie ik hem heb voorgesteld, die nymfomane trut die niet weet hoe ze van haar zangcarrière iets moet maken, gewoon omdat ze wat hysterisch staat te brullen? Weg ermee, iedereen die mij niet aanvaardt of probeert in het moeras der ellende te sleuren, moet verdwijnen. Vanaf nu enkel mensen met pos energie die in mij geloven en in wie ik geloof. Geen mensen die altijd in herhaling vallen en ook als je hen erop wijst, lijken ze desondanks er niet van te leren. Integendeel, ze scheppen een sardonisch genoegen in hun compulsief gedrag. Ik hoef deze mensen niet te redden, ook al zijn ze veel minder ver dan ik in mijn huidige ontwikkeling. Ik red alleen mezelf, daarmee heb ik al werk genoeg. Maar, ik ben zeer goed bezig en dat mag gezegd worden
je hebt het al honderd keer gezegd, ze blijven het zeggen
Ook, misschien heeft hij ADHD maar ik let nu op mijn woorden,
ik zeg dingen niet opnieuw, tot treurens toe. Ik weet dat ik in het verleden wel veel over Alexander heb gesproken, maar die gast is nu voorgoed verleden tijd, een schoon beeleke met niets dan ellende achter, niets dan duisternis. Een gast die men zou moeten opsluiten. Hij heeft geprobeerd mijn goede romantische ziel te vernietigen met zijn voze spelletjes die ik helaas toen toeliet simpelweg omdat mijn grenzen waren vervaagd en ik niet meer wist wat goed of slecht voor me was
Maar dat weet ik nu wel! Mijn therapeut heeft gezegd dat ik mijn grenzen moet bewaken en dat doe ik. Mèt respect voor anderen, zal ik toch mijn grenzen stellen
en dit doe ik kordaat, om het maar te zeggen met de woorden van die klote ex
Het is te nemen of te laten.
Meer dan ooit zal ik snel beslissen wie in mijn leven een positief aandeel levert of wie mij met negatieve boodschappen naar beneden probeert te halen. Motief? Omdat ze zich zelf slecht en gefrustreerd voelen en niet alleen in dat bootje willen zitten? Zo heb ik een 'vriend'die zegt altijd tegen mij:
wij hebben het altijd gedaan en dan zeg ik: neen, dat was vroeger, ik heb het niet meer altijd gedaan, integendeel, ik het het nu minder dan ooit, ik ben geen slachtoffer en zondebok meer en degene die het waagt, krijgt een trap tegen zijn kont. Die 'vriend' besef ik nu, moet verdwijnen uit mijn leven, schluss. Die vriend geeft mij een slecht gevoel. Zoals hij zegt: "mensen komen altijd zeiken over u" Slecht dat ik mij voelde joeng, toen ik die griep had. En dan, welke mensen? Die gefrustreerde vriendin aan wie ik hem heb voorgesteld, die nymfomane trut die niet weet hoe ze van haar zangcarrière iets moet maken, gewoon omdat ze wat hysterisch staat te brullen? Weg ermee, iedereen die mij niet aanvaardt of probeert in het moeras der ellende te sleuren, moet verdwijnen. Vanaf nu enkel mensen met pos energie die in mij geloven en in wie ik geloof. Geen mensen die altijd in herhaling vallen en ook als je hen erop wijst, lijken ze desondanks er niet van te leren. Integendeel, ze scheppen een sardonisch genoegen in hun compulsief gedrag. Ik hoef deze mensen niet te redden, ook al zijn ze veel minder ver dan ik in mijn huidige ontwikkeling. Ik red alleen mezelf, daarmee heb ik al werk genoeg. Maar, ik ben zeer goed bezig en dat mag gezegd worden
Reacties
laat je leven niet beïnvloeden door anderen want afbreken is easy hoor