Gespletenheid
In het begin van de dag was ik suf. Ik kon mijn bed niet uit. Dat heb ik al een paar dagen, omdat ik minder medicatie nam. Ergens is het zalig niet uit je bed te moeten en te kunnen blijven liggen, maar dat kon ik eigenlijk niet!
Het toppunt is dat ik wel uit mijn bed moest vandaag, ik had een afspraak om 9 u. Die is misgelopen omdat ik gisteren onverwacht naar een travestietenshow ben geweest
(Cabaret Follies in het Fakkeltheater, een aanrader voor een Bling Bling night met de fantastische Ginger en natuurlijk de organisator Miss Lucifer en nog zes andere wijfmannen) met mijn dierbare getalenteerde gayfriend P(die nu een tweede collectie kleren gaat customizen voor Sussies, de vintageshop aan de Oude Koornmarkt, in Antwerpen, allen daarheen.
En ik kreeg opnieuw ADHD.
Eerst was ik mijn ticket bijna kwijt, dan lag mijn gsm onder een stoel van het Fakkeltheater, het was weer een zoektocht die avond...wat een tijdverlies.
Het was me echt een boeltje, de rebound zette zich in. Het verschil met vroeger is dat ik mezelf bezig zie maar ik kan het beter plaatsen en ik maak me er niet al te druk meer om. Vroeger kon ik zwaar in paniek raken, wat merkbaar was aan mijn stem, die de hoogte inschoot. Net zoals bij M, het vriendinnetje van Buurman. Langzaam aan is mijn observatievermogen sterker dan ooit: ik zie mensen om me heen die mij een spiegel aanreiken van degene die ik vroeger was. Degenen die zeiden dat ik nooit zal veranderen, zullen me binnenkort niet herkennen. Want de innerlijke transformatie die ik onderga is spannend maar ook heel gestaag. Ik moet alert blijven, maar nu ga ik slapen. Want als ik té alert word en mijn medicatie werkt uit, dan blijf ik verder denken in mijn slaap en dat is wreed vermoeiend, believe me
Het toppunt is dat ik wel uit mijn bed moest vandaag, ik had een afspraak om 9 u. Die is misgelopen omdat ik gisteren onverwacht naar een travestietenshow ben geweest
(Cabaret Follies in het Fakkeltheater, een aanrader voor een Bling Bling night met de fantastische Ginger en natuurlijk de organisator Miss Lucifer en nog zes andere wijfmannen) met mijn dierbare getalenteerde gayfriend P(die nu een tweede collectie kleren gaat customizen voor Sussies, de vintageshop aan de Oude Koornmarkt, in Antwerpen, allen daarheen.
En ik kreeg opnieuw ADHD.
Eerst was ik mijn ticket bijna kwijt, dan lag mijn gsm onder een stoel van het Fakkeltheater, het was weer een zoektocht die avond...wat een tijdverlies.
Het was me echt een boeltje, de rebound zette zich in. Het verschil met vroeger is dat ik mezelf bezig zie maar ik kan het beter plaatsen en ik maak me er niet al te druk meer om. Vroeger kon ik zwaar in paniek raken, wat merkbaar was aan mijn stem, die de hoogte inschoot. Net zoals bij M, het vriendinnetje van Buurman. Langzaam aan is mijn observatievermogen sterker dan ooit: ik zie mensen om me heen die mij een spiegel aanreiken van degene die ik vroeger was. Degenen die zeiden dat ik nooit zal veranderen, zullen me binnenkort niet herkennen. Want de innerlijke transformatie die ik onderga is spannend maar ook heel gestaag. Ik moet alert blijven, maar nu ga ik slapen. Want als ik té alert word en mijn medicatie werkt uit, dan blijf ik verder denken in mijn slaap en dat is wreed vermoeiend, believe me
Reacties
ik moet er dringend vandoor, verdomme ben véél te laat, ben te lang blijven lezen. Maar kmoe zeggen ik persoonlijk vind het héél plezant om je teksten te lezen. En gezien ikzelf ook wel enig ADHD probleem komt er ook af en toe eens een lach en een traan bij kijken. Doe zo voort.
Jo