Correctie voor Flair- RAZENDSNEL?
Er staat in Flair dat mijn relaties, jobs en blabla zich razendsnel opvolgenden. Zo is het niet. Ik heb er wel heel wat gehad, van elk, maar niet al mijn relaties volgden zich razendsnel op en niet al mijn jobs en vriendschappen, dit is echt een overstatement. Om maar te illustreren: Alexander en ik zijn al elf maanden uit elkaar en mijn hart is nog steeds gebroken, door hem. Dus sorry, Griet toch nog even deze eindredactionele opmerking... Maar het moet juist zijn, vind je niet?
22 april 2005. na Tribute to Nina Simone ontmoette ik hem en dacht dat ik eindelijk mijn grote liefde had ontmoet. Ik had al een aantal relaties achter de rug maar toen ik Alexander tegenkwam, was ik er bijna zeker van: "He is the one". Het had zo goed kunnen zijn als hij niet zo fucked up was met zijn verleden. Hij besefte het zelf niet eens (en nog niet) dat hij een relatie aan het verwerken was op zijn eigen vreemde manier en dat ik daar de dupe van was. Maar dat had ik ook niet door, alleen toen het echt te laat was...
Ik was nog maar net begonnen met medicatie, jammerlijk genoeg niet de juiste hoeveelheid. Gevolg was dat ik in een identiteitscrisis zat en dat ik niet wist waar mijn grenzen waren. Als je dan iemand tegenkomt die dat begrijpt en respecteert, dan zit je goed. Helaas was dat niet het geval. Alexander zat teveel in zijn eigen pijn en nam wraak op zijn ex door middel van mij. Hij heeft het niet expres willen doen, dat weet ik maar wie zit er met de miserie? Indeed, me
Alexander en ik waren dolgelukkig het eerste jaar. In het begin had hij gezegd: "ik wil een seksrelatie, met iets meer". Dat was niet wat ik wou maar ik dacht dat hij wel zou bijdraaien, als ik geduld had. Hij léék in ieder geval verliefd. Dus ik verzweeg mijn verliefdheid, tot ik na drie maanden niet meer kon. Ik was ondertussen zo gek op hem dat het gevaarlijk begon te worden. Ik zou er een stop op zetten. Ik bekende hem mijn gevoelens en zei dat het dan maar moest stoppen. Uiteindelijk kwamen we ook niet naar buiten en dat is iets wat je wel doet als geliefden: de wereld tonen hoe weg je bent van elkaar. Alexander wou niet dat ik hem verliet: we hadden het toch zo goed samen? Inderdaad we waren vier dagen op een week samen, dat was waar. En we waren niet vier dagen aan een stuk aan het vrijen, hé. Er waren fijne gesprekken, we luisterden samen naar muziek. Alexander verraste me met cadeautjes, had altijd lekker eten voor ons gehaald. Ik voelde me de prinses te rijk. We keken TV, waren gewoon gezellig samen. Hij was voor mij alles, de rest interesseerde me niet meer.
Maar de omgeving pikt zoiets niet. En ik werd langs alle kantenonder druk gezet. Zodoende ben ik Alexander onder druk gaan zetten, wat normaal is. En toen liep het allemaal mis. Maar daarover later nog uitgebreider. Ik hou het idyllische graag voor dit kadertje
22 april 2005. na Tribute to Nina Simone ontmoette ik hem en dacht dat ik eindelijk mijn grote liefde had ontmoet. Ik had al een aantal relaties achter de rug maar toen ik Alexander tegenkwam, was ik er bijna zeker van: "He is the one". Het had zo goed kunnen zijn als hij niet zo fucked up was met zijn verleden. Hij besefte het zelf niet eens (en nog niet) dat hij een relatie aan het verwerken was op zijn eigen vreemde manier en dat ik daar de dupe van was. Maar dat had ik ook niet door, alleen toen het echt te laat was...
Ik was nog maar net begonnen met medicatie, jammerlijk genoeg niet de juiste hoeveelheid. Gevolg was dat ik in een identiteitscrisis zat en dat ik niet wist waar mijn grenzen waren. Als je dan iemand tegenkomt die dat begrijpt en respecteert, dan zit je goed. Helaas was dat niet het geval. Alexander zat teveel in zijn eigen pijn en nam wraak op zijn ex door middel van mij. Hij heeft het niet expres willen doen, dat weet ik maar wie zit er met de miserie? Indeed, me
Alexander en ik waren dolgelukkig het eerste jaar. In het begin had hij gezegd: "ik wil een seksrelatie, met iets meer". Dat was niet wat ik wou maar ik dacht dat hij wel zou bijdraaien, als ik geduld had. Hij léék in ieder geval verliefd. Dus ik verzweeg mijn verliefdheid, tot ik na drie maanden niet meer kon. Ik was ondertussen zo gek op hem dat het gevaarlijk begon te worden. Ik zou er een stop op zetten. Ik bekende hem mijn gevoelens en zei dat het dan maar moest stoppen. Uiteindelijk kwamen we ook niet naar buiten en dat is iets wat je wel doet als geliefden: de wereld tonen hoe weg je bent van elkaar. Alexander wou niet dat ik hem verliet: we hadden het toch zo goed samen? Inderdaad we waren vier dagen op een week samen, dat was waar. En we waren niet vier dagen aan een stuk aan het vrijen, hé. Er waren fijne gesprekken, we luisterden samen naar muziek. Alexander verraste me met cadeautjes, had altijd lekker eten voor ons gehaald. Ik voelde me de prinses te rijk. We keken TV, waren gewoon gezellig samen. Hij was voor mij alles, de rest interesseerde me niet meer.
Maar de omgeving pikt zoiets niet. En ik werd langs alle kantenonder druk gezet. Zodoende ben ik Alexander onder druk gaan zetten, wat normaal is. En toen liep het allemaal mis. Maar daarover later nog uitgebreider. Ik hou het idyllische graag voor dit kadertje
Reacties
Het was een leuke korte ontmoeting vanmorgen op de trein. En zoals beloofd, met de Flair langs me kom ik eens kijken. Erg leuke blog, heel interessant en ontroerend. Ik wens je heel erg veel succes met al je plannen en uiteraard ontzettend veel geluk!
Veel plezier met Jennifer Weiner en mss tot nog eens op de trein
xxx
Saar
Weet wat je wil
grijp het
laat het nooit meer los
geen drie xxx van mij ik heb je nog nooit ontmoet op de trein :)