AD(H)D een modewoord?

Het kan best zijn dat ADHD een modewoord is maar dat bombardeert degene die het woord in de mond neemt niet meteen tot een "fashion victim". Een term als ADHD gebruik je niet om in te zijn. Degene die waarlijk denkt dat hij aan deze 'stoornis' lijdt,wil niet modieus zijn. Alles in zijn leven is hoogstwaarschijnlijk misgelopen, op een moment dat het goed moest gaan. Uiteraard kan je zeggen dat IEDEREEN dat wel eens meemaakt. Inderdaad, ja wél eens, maar niet de hele tijd. Stel dat je elke keer vol moed een project aanpakt. Alles gaat goed van A tot S en dan ineens heb je daar weer die valkuil, waar je van plan was om uit te blijven. Toch is ie er weer en je kan jezelf wel afschieten dat je die weer niet hebt gezien. Hij komt dan ook wanneer je het niet verwacht. Je denkt dat je alles onder controle hebt en concentreert je zo hard dat je nét daardoor onderuit gaat. Vergeet het dus maar hé, van S tot Z, je kan gewoon niet meer volgen.
Dus: als je met iemand lacht die vermoedt dat hij ADHD heeft (en waarschijnlijk heeft hij het) dan voelt die persoon zich voor de honderdduizendste keer misbegrepen en miskend. Wie gelooft hem nog? Welke plaats is er voor hem op de wereld? Heel zijn leven hoort hij het grootste deel van de tijd verwijten: je bent te druk, je bent chaotisch, je verliest alles, je luistert niet, je bent agressief, je bent een bodemloos vat. Dus als je tegen iemand zegt: ah ja, das mode hé, ADHD, dan duw je hem voor de zoveelste keer in het hoekje van de 'excuustruus' Het kan misschien zo overkomen dat wij uitvluchten zoeken om ons hachje te redden. Jullie ogen kijken zo naar ONS, maar wij zien het als de waarheid, hetgeen we tegen jullie zeggen. We moeten wel iets gaan verzinnen want op den duur worden we bekeken als halve zotten, die te lomp zijn om te donderen en met onze kop altijd tegen dezelfde steen botsen. Wij weten heus wel dat we altijd dingen verkeerd doen, maar we doen het niet expres. Goed, al een paar misverstanden uit de weg geruimd?