The ADHD-files

Waar moet ik beginnen? Ik heb al even niet in deze blog geschreven. Misschien met de reactie van Ann. "Je rugzak zit vol met beperkende overtuigingen over jezelf" Ja, Ann, daar heb je gelijk in. En dat komt voor een groot deel door de omgevingsfactoren. Ik ben heel vaak beperkt geweest in mijn leven. Ik mocht niet piano spelen, geen ballet doen, geen muziekschool volgen, kortom elke droom werd in de kiem gesmoord. Vandaag wordt het er niet beter op. Mijn vader is gestorven op 23 juni. Het verlies van een persoon is voor mensen met ADHD sowieso een droevige zaak die me helemaal ondersteboven schudt. Mijn vader was een ongelukkig mens, niet in staat om zijn dromen waar te maken. Dat werkte hij helaas uit op zijn kinderen. Ik mag geen kwaad over de doden spreken, want dat is niet toegelaten. Maar mijn vader sukkelde de laatste vijf jaar erg met zijn gezondheid. Mijn moeder stond hem altijd bij. Mijn laatste gesprek met mijn vader was redelijk, een paar weken geleden. Maar er zij

Vandaag is mijn deadline voor het maandblad Goedele. Ik heb genoeg tijd gekregen voor mijn artikel. Ik leed niet aan uitstelgedrag. Ik ben op tijd begonnen. Mijn artikel is voor 95 % klaar, maar de perfectionist in mij kan het niet loslaten. Ik had het erg moeilijk de laatste weken. drie weken geleden viel ik ten prooi aan een amandelonsteking, die mij twee weken teisterde. Dankzij antibiotica heeft men die in bedwang gekregen. Vorig weekend kon ik dan naar de opening van het MAS. na dat weekend, bespeurde ik twee rode plekjes op mijn been. Afgelopen dinsdag ging ik naar de dokter, om een stop uit mijn oor te verwijderen. Dat lukte niet meteen, dus ik moest gedurenden enkele dagen oordruppels nemen. Ik wees de dokter op mijn been. "Wat is dat?" vroeg ze. Nogal een onnozele vraag voor een dokter, lijkt me. Ik vroeg haar of ik er zalf mocht aan doen. "laat het maar zo, antwoordde ze. Vrijdag ging ik terug voor de oorstop. De rode opgezwollen vlekken, die steeds groter werd

Het heeft geen zin om je "aandoening" te negeren. Het beste is dat je zo snel mogelijk weet wat je valkuilen en je sterktes zijn en dan aan je sterktes gaan werken. Verstoppen heeft geen zin, het kost veel te veel moeite en jij wordt er niet beter van! Sinds ik weet dat ik een artikel mag schrijven voor Goedele, heb ik een heel fijn gevoel. Mijn jarenlange research naar wat ADHD is en wat het bij mij allemaal teweeg heeft gebracht, blijkt eindelijk vruchten af te werpen. Mijn taak op aarde, ik denk dat ik het eindelijk weet, is naast schrijven, het taboe rond ADHD opheffen en er een positieve twist aan geven. ADHD hebben kan heel veel voordelen opleveren (naast een gratis abonnement voor de Lijn en een reductiekaart van 50 % bij de NMBS). Ik heb lange tijd gezwegen en ik zwijg nog als ik moet solliciteren, maar met een wrang gevoel. Mensen zouden beter blij zijn dat ze iemand met ADHD tegenkomen, want die persoon geeft hen de kans een andere kijk te krijgen op de wereld zoals

Na grondig nagedacht te hebben, heb ik besloten om terug in deze blog te schrijven. Dankzij de praatgroep waar ik nu al trouw 7 maanden op rij naar toe ga, heb ik ook terug meer lezers en die wil ik uiteraard verblijden met een nieuwe post. Al is deze post niet echt happy news, het is van primordiaal belang dat mensen weten hoe moeilijk vrouwen met ADHD het wel hebben, zelfs veel moeilijker dan mannen met ADHD. Daar zijn vele redenen voor, onder andere de sociale rolverwachtingen waaraan een vrouw met ADHD moet voldoen, zorgen ervoor dat vrouwen met ADHD het niet onder de markt hebben, tenzij ze een liefhebbende partner hebben, die hun begrijpt en stimuleert waar en wanneer het nodig is. Zo zijn er echter ook vrouwen die misschien denken dat ze ADHD hebben maar er zogezegd geen last van hebben. Beste vrouwen, trap niet in die valkuil. Waarschijnlijk heb je een vals zelfbeeld gecreërd om te voldoen aan verwachtingen van de maatschappij. Vergeet echter niet dat er heel veel energie kruip