je verstoppen of uit de kast komen?

Het heeft geen zin om je "aandoening" te negeren. Het beste is dat je zo snel mogelijk weet wat je valkuilen en je sterktes zijn en dan aan je sterktes gaan werken. Verstoppen heeft geen zin, het kost veel te veel moeite en jij wordt er niet beter van!

Sinds ik weet dat ik een artikel mag schrijven voor Goedele, heb ik een heel fijn gevoel. Mijn jarenlange research naar wat ADHD is en wat het bij mij allemaal teweeg heeft gebracht, blijkt eindelijk vruchten af te werpen.

Mijn taak op aarde, ik denk dat ik het eindelijk weet, is naast schrijven, het taboe rond ADHD opheffen en er een positieve twist aan geven. ADHD hebben kan heel veel voordelen opleveren (naast een gratis abonnement voor de Lijn en een reductiekaart van 50 % bij de NMBS). Ik heb lange tijd gezwegen en ik zwijg nog als ik moet solliciteren, maar met een wrang gevoel. Mensen zouden beter blij zijn dat ze iemand met ADHD tegenkomen, want die persoon geeft hen de kans een andere kijk te krijgen op de wereld zoals ze is.

Er zijn verschillende manieren waarop ADHD’ers met hun aandoening omgaan:

Sommigen willen het niet weten dat ze het hebben, want ze leiden een succesvol leven en zien hun aandoening niet als een stoornis. Ze zijn opgegroeid in een veilige omgeving en hebben voldoende liefde en stimulans gekregen om te doen wat ze graag doen. Deze mensen zijn ook niet geneigd om te zeggen dat ze ADHD hebben, want het probleem is dat ADHD veel te negatief wordt bekeken. Er is een grote mentaliteitsverandering nodig.

Anderen weten het vanaf hun kindertijd en als ze volwassen zijn, weten ze het te kanaliseren. Maar: ADHD’ers zijn slecht zelfkenners en zien vaak niet welke invloed ze hebben op hun omgeving.

Sommigen worden pas laat gediagnosticeerd en nemen medicatie. Dankzij medicatie en therapie zijn ze in staat zichzelf echt te ontmoeten. Zo leren ze ermee om te gaan en kiezen ze er zelf voor of ze impulsief zijn of niet omdat ze zich bewust zijn van hun valkuilen.

Anderen worden niet gediagnosticeerd en wanneer ze er door de omgeving op gewezen worden, steken ze hun kop in het zand. Ze zijn tegen medicatie maar ze schuwen geen zelfmedicatie. Dit uit zich door middelenmisbruik. Impulsen volgen, kan een ook een vorm van zelfmedicatie zijn.

Iedereen is anders, de ene heeft meer last van symptomen als vergeetachtigheid of dingen niet op zijn plaats leggen, de andere is dan weer continu met zijn gedachten ergens anders en lijkt niet te luisteren. De ene komt te vroeg, de andere komt altijd te laat. Het komt erop aan te zien, wat je valkuilen zijn, daaraan te werken en dan je te focussen op je talenten. Want je hebt het een heeel leven lang, dus je kan je ADHD beter omarmen en te vriend houden, dan ben je in staat om bergen te verzetten.

ADHD’er zijn unieke mensen en ze verdienen waardering. Het zijn visionaire denkers, gangmakers.