ADHD'ers herhalen zichzelf voortdurend zonder te beseffen dat ze dat doen.
Ook al iets waar ik vanaf aan het geraken ben. Ik val niet meer in herhaling. Maar ik merk het wel heel erg aan die muzikant. Het kan dan best zijn dat hij hoogbegaafd is, maar dit heeft absoluut niets met intelligentie te maken. Volgens mij is het probleem dat we teveel bezig zijn met dingen die niet relevant zijn en onze energie wegnemen. Als we ons niet juist behandeld voelen (één van de dogma's is dat we ons altijd geviseerd voelen. Kortom: het Zwarte Schaap syndroom) voelen we ons heel verongelijkt en drammen we door, zonder dat zo te zien.
Ik heb geleerd dat het geen zin heeft om mij bezig te houden met negatieve zaken.
Ik wil alleen nog contact met mensen die mij positief benaderen en oprecht in mij geloven. Die mensen gaan mijn talenten aanwakkeren en stimuleren. Ik ben niet langer het zwarte schaap, ik ben niet langer een slachtoffer. En dit heb ik al eens eerder gezegd maar het is een soort mantra dat mij beïnvloedt op een juiste manier.
Dat doet me ineens denken aan mijn therapeut. Jarenlang was ik niet bij hem geweest en zaterdag namen we voor het eerst terug de draad op. Zowel voor hem als voor mij, is het interessant om te zien hoe we met elkaar kunnen omgaan zodat we allebei voldoening hebben. En het was een geslaagde sessie. Hij gaf mij een heel goeie raad mee. Hij vroeg wat ik wou in het leven. Ik antwoordde: ik moet schrijven. Wat zeg je? Ik MOET schrijven. Hij gaf me de raad deze zin te veranderen in: 'ik wil schrijven' Dat werkt beter in op de hersenen. En dat doe ik dus, ik wil schrijven, ik wil schrijven. Ik wil doen wat goed voor mij is en niet alleen mijn schrijfsels verbeteren naar een prozawaardig bestaan. Bovenal wil ik gewoon terug gelukkig zijn. En dat ben ik al in zekere zin, al zit ik natuurlijk nog met de brokken van mijn ADHD-bestaan. Al die rekeningen die ik nog moet betalen en niet kan doordat ik voor mijn droom ga, die moet ik wegwerken. Maar dat kan alleen met een job die me aanstaat. Ik weet nu perfect wat goed is voor mij. Part time receptie of administratie kan ik nog net aan. In bijberoep freelancen als journalist, dichter, copywriter of manager van een groepje. Ik duld niet dat iemand nog tegen mij preekt dat ik eender welke job moet doen omdat ik geld nodig heb. Dat kan ik echt niet meer opbrengen. Mijn geschiedenis van succes en mislukking is even groot, maar mislukkingen op professioneel gebied, dat kan ik niet meer aan. Het leidt me trouwens alleen maar af van mijn doel en ik heb al genoeg tijd verspild. Dus, ik zal nog even moeten doorbijten en zwarte sneeuw moeten zien. Tot ik iemand vind, die wil investeren in mij. En ik weet dat die bestaat. Ik hoef hem enkel nog tegen te komen, die Don Quichote figuur die met zijn paard voor mij de weg vrijmaakt
Ook al iets waar ik vanaf aan het geraken ben. Ik val niet meer in herhaling. Maar ik merk het wel heel erg aan die muzikant. Het kan dan best zijn dat hij hoogbegaafd is, maar dit heeft absoluut niets met intelligentie te maken. Volgens mij is het probleem dat we teveel bezig zijn met dingen die niet relevant zijn en onze energie wegnemen. Als we ons niet juist behandeld voelen (één van de dogma's is dat we ons altijd geviseerd voelen. Kortom: het Zwarte Schaap syndroom) voelen we ons heel verongelijkt en drammen we door, zonder dat zo te zien.
Ik heb geleerd dat het geen zin heeft om mij bezig te houden met negatieve zaken.
Ik wil alleen nog contact met mensen die mij positief benaderen en oprecht in mij geloven. Die mensen gaan mijn talenten aanwakkeren en stimuleren. Ik ben niet langer het zwarte schaap, ik ben niet langer een slachtoffer. En dit heb ik al eens eerder gezegd maar het is een soort mantra dat mij beïnvloedt op een juiste manier.
Dat doet me ineens denken aan mijn therapeut. Jarenlang was ik niet bij hem geweest en zaterdag namen we voor het eerst terug de draad op. Zowel voor hem als voor mij, is het interessant om te zien hoe we met elkaar kunnen omgaan zodat we allebei voldoening hebben. En het was een geslaagde sessie. Hij gaf mij een heel goeie raad mee. Hij vroeg wat ik wou in het leven. Ik antwoordde: ik moet schrijven. Wat zeg je? Ik MOET schrijven. Hij gaf me de raad deze zin te veranderen in: 'ik wil schrijven' Dat werkt beter in op de hersenen. En dat doe ik dus, ik wil schrijven, ik wil schrijven. Ik wil doen wat goed voor mij is en niet alleen mijn schrijfsels verbeteren naar een prozawaardig bestaan. Bovenal wil ik gewoon terug gelukkig zijn. En dat ben ik al in zekere zin, al zit ik natuurlijk nog met de brokken van mijn ADHD-bestaan. Al die rekeningen die ik nog moet betalen en niet kan doordat ik voor mijn droom ga, die moet ik wegwerken. Maar dat kan alleen met een job die me aanstaat. Ik weet nu perfect wat goed is voor mij. Part time receptie of administratie kan ik nog net aan. In bijberoep freelancen als journalist, dichter, copywriter of manager van een groepje. Ik duld niet dat iemand nog tegen mij preekt dat ik eender welke job moet doen omdat ik geld nodig heb. Dat kan ik echt niet meer opbrengen. Mijn geschiedenis van succes en mislukking is even groot, maar mislukkingen op professioneel gebied, dat kan ik niet meer aan. Het leidt me trouwens alleen maar af van mijn doel en ik heb al genoeg tijd verspild. Dus, ik zal nog even moeten doorbijten en zwarte sneeuw moeten zien. Tot ik iemand vind, die wil investeren in mij. En ik weet dat die bestaat. Ik hoef hem enkel nog tegen te komen, die Don Quichote figuur die met zijn paard voor mij de weg vrijmaakt
Reacties
Wel een grote bravo aan de positiviteit dat heb je goed gezien.
Als je negatief kan zijn en mensen down kan krijgen dan kan je net zo goed zeer positief zijn en mensen aanmoedigen inclusief jezelf natuurlijk.
geloof in jezelf, elke dag opnieuw
stel jezelf haalbare doelen
weet wat je wil en laat niemand je in de weg staan
ben ik weer leuk aan het supporteren he ;)
"its a disease i tell ya i really shouldn't talk soo much"