The ADHD-files

Vandaag zag ik een kennis van me, Johan, die waarschijnlijk een goede vriend van me wordt. Dat gevoel heb ik toch. Johan heeft mij vandaag goed geholpen want om eerlijk te zeggen, ik had geen geld meer. Ik ben een mooie, slimme; getalenteerde; niet domme, blonde griet op de rand van de armoedegrens. Op de rand van het faillissement, onlangs nog bijna uit mijn gezellige, doch veel te kleine appartementje verjaagd door onmin met de buurman (generatiekloof: hij feest- ik feest niet meer) Klaar om het Koninklijk Paleis te bestormen en aan de geliefde koning te vragen om mij 20.000 euro te geven, die ik nuttig zal besteden aan mijn schulden, een laptop, een reis naar NYC (om een artikel te schrijven en dat te gebruiken als middel om bij een reismagazine voet aan grond te krijgen, want ik wéét dat dat één van dingen is die ik het beste kan, simpelweg omdat ik als ik reis zo ontzettend veel nieuwe impulsen krijg dat ik de hele wereld aankan en kan afreizen) Of een reis naar Brazilië, om te sc

Dit komt van de site www.ADHD-volwassenen.be: EEG-biofeedback is een interessante methode voor een duurzame behandeling van AD(H)D. Succes, ook op langere duur is echter niet bij voorbaat verzekerd. Wat ik daarmee bedoel is dat een dergelijke behandeling niet als een panacee moet worden gezien. Het is slechts een startpunt. Verdere begeleiding van de patient en zijn/haar partner of ouders is noodzakelijk om ook daadwerkelijk gemotiveerd aan de verdere ontwikkeling te werken. Vooral (jonge) volwassenen die veelal een scala aan negatieve ervaringen hebben doorgemaakt hebben vaak langdurige ondersteuning nodig om blijvende verandering te kunnen bewerkstelligen en gemotiveerd te blijven. Leren omgaan met sterke emoties, en het aanpassen van sociaal gedrag kan nu eenmaal niet in korte tijd. EEG-biofeedback is slechts éen instrument in het orkest: bepalend voor het uiteindelijke muziekresultaat, maar niet solo.

Normaal gezien ging ik maandag voor de eerste keer naar een praatgroep gaan. Via de site http://www.adhd-volwassenen.be/ vernam ik dat er één keer per maand in Wilrijk een praatsessie wordt georganiseerd. Dit ook in andere steden. Ik belde voor informatie met een zekere Carla en we spraken over het gegeven. Zij is 56 en heeft zelf ook ADHD. Ik vertelde haar over mijn Rilatine-gebruik. Zij antwoordde met iets dat mij zeer verontrustte: het effect van Rilatine zou tijdelijk zijn, de chaos komt terug. Ik was daar echt niet goed van en in plaats van naar die praatgroep te gaan, ben ik depri op de zetel blijven liggen en heb dan maar naar "Wie wordt de man van Phaedra?" gekeken. Wat was mijn gevoel nu? Ik wil niet terug naar die toestand. En ik heb er mijn bedenkingen bij dat het effect tijdelijk is. Waarschijnlijk wel, als je niet leert van je fouten. En dat kan je juist wel, dankzij die Rilatine. Vandaar dat het zo belangrijk is om therapie te krijgen in die periode. Om je foute

Als ik mijn CV overloop,die zowel een visie geeft van mijn mislukkingen als mijn successen, zijn er een aantal terugkerende zaken die mij de das hebben omgedaan. Ten eerste heb ik veel jobs op mijn palmares staan die een repetitief karakter inhielden. Om even wat concreter te zijn: Ik werkte een tijd voor de stad Antwerpen en werd op een gegeven moment overgeplaatst naar het Museum Maeyer Van den Bergh, alwaar ik de godganse dag de voorwerpen van het museum moest invoeren met behulp van een registratiesysteem, genoemd de Tinreg. Dat is dus de dood van een ADHD'er. Wij hebben prikkels nodig, een veranderende stimulerende omgeving, waar bij voorkeur regelmatig iets nieuws gebeurt. Hoe uitte mijn deficit zich in deze job? Ik viel elke dag steevast even in slaap om half drie. Want ik deed zoveel moeite om me te concentreren, dat ik er gewoon erg moe van werd. Natuurlijk niet bevorderlijk om een job te houden als er toevallig iemand binnenkomt die een ingedommelde werknemer ziet. Verder

Zogezegd is er 5 % van de Belgische bevolking die ADHD heeft. Volgens mij is dat minstens 7 % want hoeveel mensen zijn er NIET gediagnosticeerd en beseffen niet dat ze het hebben? Je hebt verschillende soorten ADHD'ers: degenen die een job doen die ze graag doen en die dan waarschijnlijk ook met succes uitoefenen en er naar eigen zeggen geen last van ondervinden en geen medicatie nemen omdat ze hun energie op de juiste manier kunnen kanaliseren. degenen die het op vroege leeftijd ontdekt hebben, medicatie namen en er zogezegd uitgegroeid zijn (maar dat is niet, men groeit er niet) degenen die het op late leeftijd ontdekken, medicatie nemen en geen job vinden degenen die het hebben, maar er zich niet van bewust zijn en het ook niet willen weten en op die manier blijven voortsukkelen in de woestijn, zonder het licht te zien. (de Non-believers) de oudere generatie, die al op pensioen is en er in zijn leven niet veel last van had, omdat de eisen op de arbeidsmarkt toen niet zo hoog war

doe ik een oproep aan een aantal mensen die Schoon en Meedogenloos gezien hebben en een uitzonderlijke empathie voor me opvatten 1. Welke neurochirurg wil mij helpen zonder dat ik minstens 300 euro moet betalen voor een CAT-scan? Ik wil weten hoe érg mijn ADHD is en ik weet wel hoe erg het voelt zonder medicatie maar ik ik kan helaas niet mijn eigen hersenen scannen 2. Wie is er gespecialiseerd in ADHD-therapie en wil mij daar kosteloos mee helpen? Het zou wederzijds een win win situatie kunnen zijn want ik heb veel zicht op mijn eigen problematiek maar heb behoefte aan gedragstherapie, juist omdat ik zoveel dingen in mijn leven fout heb gedaan 3. Wie wil mij sponsoren om een foundation op te richten voor volwassenen ADHD'ers die er niet in geslaagd zijn een zinvol bestaan op te bouwen. Het geld van de foundation zou gaan naar medicatie, therapie en begeleiding naar de geschikte baan? 4. Wie wil mij sponsoren om dit jaar mijn roman af te maken? Een laptop, een reisje van een paar d

Mijn excuses voor lange tijd niet in deze blog geschreven te hebben. Ik was meer dan een week internetloos en telefoonloos omdat er op vreemde wijze een kabel was doorgesneden in de gang. Ik heb dit niet op mijn geweten uiteraard, ik ga mezelf niet in die mate saboteren en mijn buurman doet alsof zijn neus bloedt. Hij wil nu ook weer vrede stichten, mij goed, zolang hij maar weer niet denkt dat hij mijn deur kan platlopen, I want some privacy, please! Ondertussen is de man van BC al een derde keer, af en toe zijn er nog problemen, namelijk om de paar minuten valt mijn verbinding uit. De kommer en kwel is dus nog niet voorbij. Miserie trekt miserie aan, zegt een kennis van me. Blijkbaar maar in dit geval blijft het al een paar jaar van kwaad tot erger gaan. Financieel gezien. Op het vlak van de liefde heb ik ook nog niet veel geluk gehad, dat mag ook wel eens gaan komen. Maar ja, veel mannen zijn bang van mij, ze denken dat ze me niet aankunnen en gelijk hebben ze. Ik heb echt een intel

droomjob één: journaliste liefst in de volgende gebieden: film, muziek, life style, hedendaagse kunst, literatuur, poëzie bij Sanoma, maakt niet uit, Story, Libelle, Flair, Dag Allemaal. Wat zijn mijn troeven? Ik bne op de hoogte van alle nieuwtjes van de sterren, ik ken heel veel namen en kan de gezichten erbij plakken. Mijn contacten zijn heel uitgebreid, ik ken zowel Luc Tuymans als Marie Vinck als de ganse Belgische muziekscène als Erik van Looy, Jan Verheyen, Tess Goossens, Marcel Vantilt, Jess Degruyter, Heleen Van Royen en nog vele anderen Ik ben een vlotte prater en kan sinds enkele jaren heel goed luisteren. Ik ben goed in interviewen, tenminste als ik daar de kans voor krijg. En kansen heb ik nog niet veel gehad, veel te weinig. Ik heb echt een mooie stem. Ik heb een jaar dictie gedaan, een jaar toneel. Er zijn al heel veel mensen die me gezegd hebben dat ik een radiostem heb en ik weet dat ik me op de radio ten volle zou kunnen uitleven. Voice over voor TV-programma's o

Ik merk van mezelf dat ik de laatste maanden als een missionaris op pad ben om andere ADHD'ers te ontdekken en die zelfs te diagnosticeren. Ik weet zeker dat dit ook weer een fase is in mijn groeiproces. Ik vind het zelfs edelmoedig van me want ik wil die mensen helpen maar dat is nu net het moeilijke met AD(H)D'ers: ze horen je wel maar het dringt niet tot hen door. Ze vangen flarden op van het geheel maar interpreteren vaak dingen verkeerd en maken een vervormde puzzel van de realiteit. Hetgeen zij essentieel achten en als hoofdzaak zien, is voor anderen slechts een bijzaak. Omdat zij concentratiestoornissen hebben, vangen zij niet alles op. Ze missen een deel van het geheel. Zie je als je aan iemand vraagt of hij weet wat ADHD is, dan antwoordt men meestal: "Nou ja, das hyperactief zijn, hé. Pff, hyperactief zijn, precies alsof dat dat zoveel voordelen heeft, ik ben mijn hyper gelukkig kwijt en het is inderdaad dat zo dat je een tomeloze energie kan hebben en als je die

Vanochtend kon ik mijn bed niet uit. ik wist dat ik mijn Rilatine moest pakken maar ik had geen zin om op te staan. Dat gebeurde me vroeger de hele tijd. Nu heb ik nog geen werk maar in het verleden zorgde deze non-actie er wel eens voor dat ik te laat kwam op het werk. Ik bleef maar ronddolen in mijn dromen, het was echt supervermoeiend, continu rotondes maken in je geest en het kwam steeds bij hetzelfde uit, ik zocht de achternaam van éne Wouter die bij Focus Knack werkt en een aantal jaren geleden de huisgenoot was van mijn ex-vriendje Darcy, de liefde die ik had voor ik met Alexander was. Ook een relatie die ik heb verpest door mijn ADHD-zijn. Zie je, Darcy was een ongelooflijk gedisciplineerd iemand en ik was in die tijd een wervelwind die veel stof achterliet maar weinig actie. Of misschien wel actie maar de verkeerde actie. Terwijl hij toch zeven jaar jonger was en ik de meest wijze had moeten zijn, was ik dat helemaal niet. We zijn twee jaar samen geweest en het heeft ons nog e