The ADHD-files

Liefste lezers, Sorry dat ik al een tijdje niet heb geschreven in blog. Ik ontdek net dat die bijna 7000 weergaven heeft, wil dat dan zeggen dat ik evenveel lezers heb? Het zou mooi zijn... Ik ben eindelijk in actie geschoten met mijn eindwerk journalistiek af te maken, nochtans was het jaren mijn DADA, lezen en schrijven over ADHD, dus het zou toch een makkie moeten zijn. Ach, tussen droom en daad...zijn er privézaken die het arme hoofd van de ADHD'er wel eens op hol kunnen brengen. Ik wil niet teveel in detail uitweiden maar wat ik wel kan zeggen, is dat de dood van mijn geliefde kater Figaro me geen goed heeft gedaan. Mijn liefste dier was al 9 jaar bij mij, viel in augustus uit het raam en is vervolgens aangereden (dat was wat de dierenarts dacht dat er gebeurd was maar ik was er niet, dus), soit hij was in december bijna helemaal genezen van zijn dubbele voorpootbreuk. Op een dag kon hij niet meer miauwen...na een week Metacam, wat niet hielp maar de zaken alleen maar e

Het wordt tijd dat ik terug wat meer in deze blog ga schrijven. Vanaf nu beloof ik jullie elke week te trakteren op enkele van mijn hersenspinsels. Mijn idee-fixe, zie je, is dat ik beter kan schrijven zonder Rilatine, maar misschien is dit maar een gedacht. Feit is dat ik meer structuur kan aanbrengen met Rilatine en dat zonder het middel ik meer "freewheel" met andere woorden, ik laat me gewoon gaan en laat me meedrijven op de woordenvloed die komt. Voor degenen die me nog niet kennen (naar het schijnt heb ik wel meer dan 5000 views maar slechts 3 volgers (dus het begrip "succes" is hier alleszins te relativeren) ik ben een 41-jarige vrouw die vecht voor een beter leven. Ik kreeg de diagnose "ADHD" op mijn 36e. Ik wist het op mijn 34e, dankzij een artikel in Humo (13 januari 2004), tevens de verjaardag van mijn geliefde mama. In 2003 kreeg ik een burn out na een hele hoop jobs op 13 jaar gedaan te hebben. Ik durf het aantal niet te noemen, want dat vor